Κεντρικη

Από το αρχείο του Σχολείου

Mέχρι το 1915 η εκπαίδευση στην πόλη των Γιαννιτσών ήταν μόνο Πρωτοβάθμια. Οι μαθητές που ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές του σε ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης έπρεπε να ξενιτευτούν και να φοιτήσουν σε Γυμνάσια άλλων πόλεων, όπως της Θεσσαλονίκης. Το 1915 το ελληνικό κράτος αποφάσισε την ίδρυση Ημιγυμνασίου στα Γιαννιτσά και προέβλεψε τη σχετική πίστωση. Έστειλε μάλιστα τον καθηγητή Σταύρο Νίτσα που προέρχονταν από το Β' Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, ως διευθυντή του Ημιγυμνασίου, με σκοπό την εύρεση κατάλληλου κτηρίου για τη στέγασή του.

Η εύρεση κατάλληλου χώρου εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολη και θα ματαιώνονταν τελικά η ίδρυση του, αν δεν προσφέρονταν η Μαρία Οικονόμου (χήρα του δολοφονηθέντος από τους κομιτατζήδες Μακεδονομάχου Αθανασίου Οικονόμου) να παραχωρήσει τον επάνω όροφο του σπιτιού της , προκειμένου να στεγασθεί το Ημιγυμνάσιο. Εκεί σε τρία δωμάτια, το ένα ως αίθουσα διδασκαλίας, το άλλο ως Γραφείο και το τρίτο ως κατοικία του καθηγητή, στεγάσθηκε και άρχισε να λειτουργεί το πρώτο Ημιγυμνάσιο με δύο τάξεις Α' και Β' και με 16 συνολικά μαθητές.

Το σχολικό έτος 1917-18 γράφεται και φοιτά η πρώτη μαθήτρια , η Παντελάκη Αικατερίνη και από το επόμενο έτος την ακολουθούν και άλλες μαθήτριες.

Η πορεία του συνεχίσθηκε στα επόμενα χρόνια με αυξομειώσεις του μαθητικού δυναμικού, αλλαγές Διευθυντών, στεγαζόμενο πάντα στο ίδιο κτήριο μέχρι το σχολικό έτος 1922-1923. Η δημιουργία τρίτης τάξης σε συνδυασμό με την άφιξη στην πόλη μας προσφύγων από τη Μ. Ασία, τον Πόντο, την Αν. Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία, συντελούν στο να αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των μαθητών και γεννούν την ανάγκη μεταστέγασης του Ημιγυμνασίου, γιατί ο χρησιμοποιούμενος χώρος ήταν ανεπαρκής. Έτσι, μεταστεγάζεται το σχολείο σε κτήριο κοντά στο ρολόι. Η λειτουργία του συνεχίζει εκεί μέχρι την είσοδο των Γερμανών στην πόλη των Γιαννιτσών. Οι κατακτητές 'εκδιώκουν' το σχολείο από το συγκεκριμένο χώρο.

Στα 1932 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Ημιγυμνασίου για πρώτη φορά γυναίκα , η κα Τσόπελα. Το Ημιγυμνάσιο διατηρείται μέχρι το σχολικό έτος 1939-1940. Ήδη όμως από το 1937 μετονομάζεται σε Αστικό Αρρένων. Από το σχολικό έτος 1940- 41 και μέχρι το 1942-43 λειτουργεί ως εξατάξιο μη πλήρες Γυμνάσιο. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι και σήμερα η μορφή λειτουργίας του είναι η εξής:

  1943 - 1944 και μέχρι το 1958 - 1959 λειτουργεί ως 8/τάξιο Γυμνάσιο

  1959 - 1960 και μέχρι το 1963 - 1964 λειτουργεί ως 6/τάξιο Γυμνάσιο

  1964 - 1965 και μέχρι το 1966 - 1967 λειτουργεί με τη μορφή τριτάξιου Γυμνασίου και τριτάξιου Λυκείου

  1967 - 1968 και μέχρι το 1975 - 1976 λειτουργεί με τη μορφή 6/άξιου Γυμνασίου

  1976 - 1977και μέχρι το 1978 - 1979 λειτουργεί και πάλι με τη μορφή τριτάξιου Γυμνασίου και τριτάξιου Λυκείου

  1979 μέχρι σήμερα λειτουργεί

Μετά την έξωση του Γυμνασίου από τους Γερμανούς το Γυμνάσιο στεγάστηκε για λίγο χρονικό διάστημα στο στρατώνα του συνοικισμού Καρυωτών και στη συνέχεια στα δημοτικά καταστήματα κοντά στο σημερινό Πρωτοδικείο. Κατά το χρονικό διάστημα 1944-1965 λειτουργεί στο παλαιό γαλλικό Νοσοκομείο, από όπου πέρασε στη μνήμη και στη γλώσσα μας ως «Γαλλικό». Από το 1965 στεγάζεται στο νέο διδακτήριό του πλέον (αναφερόμαστε στο κτήριο όπου συστεγάζονταν έως το 2006 το 1ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών και το 1ο Ε.Λ.), αφού επί πενήντα χρόνια περιπλανήθηκε σε διάφορους χώρους.

Στο αρχικό Γυμνάσιο φοιτούσαν μαθητές από όλη την επαρχία Γιαννιτσών. Πολλοί αναγκάζονταν να μένουν στα Γιαννιτσά κάτω από δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, προκειμένου να σπουδάσουν. Η βαθμιαία αύξηση του μαθητικού δυναμικού του σχολείου δημιούργησε την ανάγκη ίδρυσης γυμνασίων και λυκείων σε διάφορες περιοχές της επαρχίας Γιαννιτσών.

Η σύντομη διαδρομή του Ημιγυμνασίου και αργότερα του Γυμνασίου εδώ τελειώνει. Το 1ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών που 'φιλοξενεί' σήμερα περίπου 430 μαθητές (σχολ. έτος 2010-2011) και μαθήτριες θεωρείται ότι είναι η 'φυσική εξέλιξη' και ο φυσικός 'κληρονόμος' του αρχικού Ημιγυμνασίου και του μετέπειτα Γυμνασίου Γιαννιτσών.

Επιμέλεια: Ιγνατιάδου Αλίκη